Nekklachten ruiter

De nek bestaat uit zeven wervels: C1 t/m C7. Dit wordt ook wel de cervicale wervelkolom genoemd. Het hoofd rust met de schedel op de eerste halswervel: de atlas. De tweede halswervel wordt ook wel de dens of 'draaier' genoemd. De duidelijk voelbare wervel die het meest uitsteekt onderin je nek is de zevende nekwervel: de vertebra prominens.
Tussen de nekwervels bevinden zich tussenwervelschijven (disci). Deze bestaan uit een ring van kraakbeen (anulus fibrosus) met in het midden een geleiachtige substantie (nucleus pulposus). De belangrijkste functie van de tussenwervelschijven is het dempen van schokken op de wervelkolom. De wervels en tussenwervelschijven worden gestabiliseerd door spieren en banden (ligamenten). Enkele bekende nekspieren die vaak een rol spelen bij nekklachten, zijn de m. trapezius (monnikskapspier) en de m. levator scapulae (schouderbladheffer).

• KANS
  Alle nekklachten vallen doorgaans onder de term KANS, dit is een afkorting voor Klachten aan de Arm, Nek en Schouders. Hieronder kunnen dus onder meer ook klachten aan de pols of elleboog vallen. Met KANS doelt men op klachten waarvoor geen duidelijk ongeval of systeemziekte is geweest. Voorheen werden deze klachten aangeduid als RSI. 
• A-specifiek of Specifiek
  Nekklachten kunnen onderverdeelt worden in deze twee categorieën. Aspecifiek omvat alles waarvoor geen duidelijke oorzaak van de klacht is, dit wil echter niet zeggen dat er geen lichamelijke oorzaak is of kan zijn. Specifieke nekklachten komen vaak voort uit een aanwijsbare oorzaak, zoals slijtage, een hernia of een andere oorzaak.
• Accuut of chronische klachten
  Nekklachten zijn ook onder te verdelen in acute en chronische klachten. Alles dat minder lang aanhoudt dan zes weken wordt als acuut beschouwd, bij langer dan drie maanden wordt een klacht gezien als chronisch. 

Onderliggende oorzaken zijn stress, een ongunstige hoge ademhaling en een verkeerde houding.